Bu bölümde birbiriyle alakasız iki kavram/isim/vs... paylaşmayı düşünüyorum. İşte onlardan ilki...
Efenim ne zaman Recep İvedik ismi benim bulunduğum bir ortamda zikredilse, benim hemen aklıma Cihan Haspolatlı geliyor. Biliyorum deli olduğumu düşünüyorsunuz ama bir açıklaması var. Recep İvedik 1'in toplum üstünde yarattığı etki sebebiyle 2. filme gitme gafletinde bulundum. O zamanlar çevremde bulunan en iyi sinema Ataköy Atrium'da konuçlandırılmıştı, ehh fena sayılmazdı...
Girdik filme izliyoruz, beklentilerimin altında kaldığına mı yanayım, bütün paramı orada yememe mi diye düşünürken ara verildi. Arada inanılmaz bir şekilde Cihan Haspolatlı'ya rastladım, AVM kıtlığı çektiğimiz senelerde Galatasaray oyuncuları baya sık gelirdi Atrium'a, herhalde o zamanlardan kalma bir alışkanlıktır diye düşündüm. Derken yanına gittim konuştum, o zamanlar Bursa'da oynuyordu galiba... Filmden konuştuk onu da tatmin etmemişti, Şahan Gökbakar'a saydırıp durdu benim gibi, ardından telefonu çaldı ve izin isteyerek yanımdan ayrıldı. Gayet beyefendi ve nazikti. Dışarıdan görüldüğü gibi sert ve ketum değildi en azından. Şu anda Galatasaray'da oynayan oyunculardan 10 kat daha Galatasaraylı olduğu apaçık ortada Cihan'ın, yetenekleri sınırlı olabilir ama en azından yüreğini sahaya koyardı. Belki de Galatasaray'ın içinde bulunduğu durumun bir açıklaması da bu oyuncuların takımdan tasfiyesi olabilir. Garip bir yazı oldu Recep İvedik'ten girdik, Galatasaray'dan çıktık. Elimden geldiğince bu yazı dizisini devam ettirmeye çalışacağım. Kısacası hoşuma gitti bee.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder